Uit mijn verhaal, dat ik onderstaand uit de doeken doe, maak ik zelf op dat er misschien iets met mijn schildklier of insulinehuishouding kan zijn, of iets anders hormonaals sinds mijn zwangerschappen, dat net subklinisch blijft zodat de reguliere geneeskunde er niet veel mee kan. Ik hoop dat op dit forum iemand mijn combinatie van klachten herkent.
Mijn twee zwangerschappen (zes jaar geleden en vier jaar geleden) waren letterlijk zwaar: de baby's waren beide bijna 10 pond en zelf werd ik beide keren negentig kilo zwaar. Daar was mijn lichaam niet op gebouwd omdat ik altijd een magere dame was van 1,78 lang en maat 38 (64-68 kilo). Behalve het verlies van mn grootste trots, mn figuur
vond ik het dragen van al dat gewicht zwaar en tijdens de tweede zwangerschap kreeg ik dan ook pijnklachten die daarna niet meer overgingen. Momenteel worden die sinds een klein jaar redelijk in de hand gehouden door spiermassages en steunzolen. Ook kreeg ik in die tweede zwangerschap haaruitval, concentratieproblemen, een lage lichaamstemperatuur en vermoeidheid. Dat wordt in zo'n periode allemaal aan de zwangerschap en het slaaptekort geweten, dus de link met mn schildklier legde ik pas toen mijn oudere zus onlangs Hashimoto ontwikkeld bleek te hebben na haar bevalling (of daarvoor al?). Wel is in mn tweede zwangerschap getest of ik zwangerschapsdiabetes had en dat was volgens de test niet zo.
Door de chronische pijn (en/of door de schildklier?) ben ik twee keer depressief geworden en de tweede keer kreeg ik daarvoor Seroxat. Daardoor kwam ik helaas weer aan tot maat 42 en dat is bij mijn lengte nog acceptabel (qua BMI), maar mijn buikomvang en vetpercentage zijn echt ongezond. Sinds een half jaar ben ik gestopt met seroxat, maar het vet-overschot krijg ik niet weg, voornamelijk omdat ik van sporten meer pijnklachten krijg en omdat ik tijdens het lijnen (gezond eten en niet te veel) continu honger heb. Vroeger had ik dat ook als ik ging lijnen, maar dan hielp het sporten me van de honger af (ook na mn eerste zwangerschap lukte het me met lijnen en sporten). Nu sporten pijn oplevert geef ik het na twee kilo telkens weer even op tot de pijn zakt, en kom ik in de tussentijd weer aan. Ik ben dus zeer gemotiveerd, maar moet volgens mij iets extra's doen in de vorm van een voedingssupplement om de continue honger (terwijl ik echt genoeg eet) en de spierstijfheid na een uurtje matige inspanning te verhelpen. De vermoeidheid en de somberheid die me vier of vijf jaar parten heeft gespeeld, is wel over sinds de pijn beheersbaar is. Ik denk dat ik een gevoelige schildklier heb en een gevoelig insulinesysteem, ook al reageren ze 'subklinisch', en dat ik daar met sporten niet meer genoeg aan kan doen vanwege de pijn die dat oplevert. Misschien kunnen voedingssupplementen helpen. Of (en?) kunnen ze de spierstijfheid en gewrichtspijn, die ik nu (goddank) wel kan verhelpen door massage, op een of andere manier voorkomen (ipv genezen), zodat ik weer lekker kan gaan bewegen en (spier)kracht kan opbouwen.
). Ik zal van mn vorderingen verslag doen en hoop ook anderen te kunnen helpen als ik eenmaal verder ben.
.
hoe boos wil je iemand maken.
