Al jaren worstel ik met mijn gewicht. Tien jaar geleden ben ik met Weight Watchers - nou ja, mijn eigen uitgeklede versie van het programma - bijna 20 kilo afgevallen. Ik was helemaal happy. Zo leek het tenminste, want ondertussen was ik wel elk moment van de dag bezig zo min mogelijk binnen te krijgen en regelmatig ging er een extra schep linoforce naar binnen. Dat op aanraden van een vriendinnetje met annorexia... Kortom, ik was niet gezond bezig. Maar achteraf gezien was ik dat mijn hele leven eigenlijk niet.
Als baby was ik volgens mijn tantes nogal mager. Tot mijn 8e was er niks mis met me, maar daarna kwamen de kilo's er rap bij. Ook niet zo gek, want ik was gek op snoepen en besteedde mijn zakgeld dan ook vaak aan de Jamin of kh-rijk voedsel uit de supermarkt. Dit at ik dan stiekem op mijn kamertje op. Gewoon, omdat het me een fijn gevoel gaf.
Sinds mijn extreme afvalavontuur (maanden op minder dan 500 kcal per dag...) kan ik mezelf redelijk in de hand houden wat de snoepbuien betreft. Mijn 'stoute' momenten bestaan nu vooral uit af en toe een pakje LU crackers of een lik pindakaas. Ik haal bewust geen koek of chocola in huis, want dat gaat op.
Toch zijn de kilo's er de afgelopen jaren weer bijgekropen. Vorig jaar augustus ben ik gestopt met roken en sindsdien ben ik maar liefst 13 kilo aangekomen. En dat terwijl ik minstens 3 keer per week sport en nog altijd let op wat ik eet.
In de afgelopen jaren heb ik heel wat dieten en dietistes de revue zien passeren. Twee jaar lang heb ik mij netjes aan het Atkins-regime gehouden. Resultaat: 4 kilo eraf. Deze kwamen er weer bij toen ik langzaam aan de kh's weer ging toevoegen.
Een homeopaat constateerde dat ik meer het eiwit-type was. Ik was niet verbaasd. Ondanks het minimale resultaat met Atkins, voelde ik me op een minimum aan kh's beter dan ooit.
Rond januari van dit jaar schoot mijn gewicht over de grens van 90kg heen. Dit voelde/voelt echt als een drama. Vooral omdat ik over een paar maanden in het huwelijksbootje stap en ik als de dood ben dat ik dan mijn jurk niet meer in kom. Inmiddels staat de teller namelijk alweer op 93kg. Sinds 2 maanden heb ik het sporten opgeschroefd naar 3-5 keer per week. (En nee, die kilo's komen er niet alleen aan door het opbouwen van spiermassa, want mijn kleding gaat ook strakker zitten...)
De afgelopen jaren heb ik alles al geprobeerd, maar het wil maar niet lukken. Vorige week dus naar de huisarts. Die wilde wel een bloedtest doen om diabetes en schildklierafwijking uit te sluiten. (Want dat komt namelijk bijna nooit voor...) Vanmorgen gebeld voor de uitslag en: 'alle waardes zijn binnen de norm, dus u heeft niets'. Het advies: blijven sporten en letten op wat er naar binnen gaat en dan gaat de teller over een tijdje vanzelf naar beneden. En als er overgewicht in de familie zit (wat in mijn geval inderdaad zo is) dan is er eigenlijk vrij weinig aan te doen. (...)
(Ik spring een beetje van de hak op de tak, maar ik merk dat ik alles even van me af wil schrijven. Excuses dus voor de chaos.)
Vorige week kwam ik via via op de site van Cora terecht. Ik was wat sceptisch, maar als je bijna alles geprobeerd hebt, kan dit boek er ook nog wel bij. Gedurende de levertijd van het boek ben ik me alvast gaan inlezen op de website en toen ik gisteren eindelijk het boek binnen had, kon ik niet stoppen met lezen. Ik herken zoveel symptomen bij mezelf!
Maar ik weet nu dus van gekkigheid niet waar ik moet beginnen en welke symptomen ik eerst moet gaan bestrijden. De uitslag van de SLIM-test is als volgt:
absoluut kans prognose
koolhydraatverslaving 47 48 48
Diabetes 0 0 60
hyperinsulinemie 60 82 82
Schildklier deficientie 71 66 66
Verminderd verzadiging tijdens de maaltijd 40 40 40
Verminderde verzadiging gedurende de dag 100 100 105
Verlaagde verbranding 371 371
Menopauze 67 47 47
Andropauze 0 0 0
Medicijngebruik 25 25 25
Voedingstekorten 40 40
Chronische stress 44 40 40
BMI 32 36
Koolhydraatverslaving = uitstekend
Diabetes = goed
Hyperinsulinemie = uitstekend
Schildklier deficientie = matig
Verminderde verzadiging tijdens de maaltijd = goed
Verminderde verzadiging gedurende de dag = goed
Verlaagde verbranding = uitstekend
Menopauze = matig
Andropauze = goed
Chronische stress = matig
Het zijn dus vooral de verlaagde verbranding, verminderde verzadiging gedurende de dag en hyperinsulinemie die mij parten spelen. Vanavond duik ik weer even verder in het boek om te lezen wat je hier allemaal aan kan doen. Vooral die verlaagde verbranding kan wel wat aandacht gebruiken lijkt me...
Ik ben trouwens nog helemaal niet gerust op de uitslag van de bloedtest m.b.t. mijn schildklier. Mijn lichaamstemperatuur ligt steevast onder de 36 (tussen de 35 en 35.7) en dat is volgens mij vrij laag. Nu gebruik ik een oorthermometer, maar dat zou niet heel veel moeten uitmaken of wel?
Goed, het is een heel verhaal geworden. Ik hoop op dit forum een beetje houvast te vinden over hoe ik dit avontuur succesvol kan aanpakken.
Groet van Supia